Cando te miran pero non te ven
Cando non te ven e non te len
Cando non te saben ver nin sentir
Cando non te miras ben
Cando non te recoñeces cando te miras
Mírate, mírate ben
Cando non te ves, non te ves
Non te soubo ver
Non te quixo ler
Non te quixo querer
Non te queres ver
Non te sabes ver
Non te sabes querer
Non merece a pena que me prestes atención
Mírate, mírate ben
Cando rompes o espello e o reflexo roto queda
Cando te ves rota no espello
Cando estás esnaquizada por dentro
Cando rompes a imaxe de fóra
e queda a túa
Mírate, mírate ben
Que ves?
Cando ves a sombra e non é nin a sombra do que fuches, do que queres ser, do que podes ser, do que eres
Mírate, mírate ben
son só sombras
Non es ti
Non son eu
Mírate, mírate ben
Que ves?
Anacos desde fóra só
Mírame, mírame ben
Que ves?
Amiga
Mírate, mírate ben
Só son feridas
Non es ti
Non son eu
Son os reflexos os que non nos deixan ver
Séntate fronte o espello
Séntete
Mírate, mírate ben
Quéreme, quérote
Quéreme ben, quérome ben
Sénteme, sénteste dentro?
Invisible como o esencial
Mírame, mírame
Mírate, mírate ben
Que ves?
Es ti fermosa
Son eu fermosa
Sorrite por favor
Sorrime outra vez
Sorríome por ti
Sorríoche por min
Sorrimos xuntas
coas meniñas grandes dos ollos brillantes
coas nosas perfectas imperfeccións
que o tempo deixa pegada máis aló da pel
Mirámonos
Amámonos
Proxectamos con intensidade os nosos lóstregos de purpurina dourada e prateada
Mírate, mírate ben
Míranos, míranos ben
Que ves?
